Գրեթէ երկու տարուան պարտադիր «արձակուրդէ» ետք, 30 սեպտեմբերին կեանքը վերադարձաւ Ազգային Եղիշէ Մանուկեան քոլեճին մէջ, որուն դռները բացուեցան` գրկաբաց ընդունելու աշակերտները: Ամայի ու լուռ բակին մէջ վերստին լսուեցան աշակերտներուն ուրախ կանչերը:
30 սեպտեմբերէն մինչեւ 6 հոկտեմբեր երկարող շաբթուան ընթացքին, հանգրուանաբար տեղի ունեցաւ վարժարանի տարբեր բաժանումներու` երկրորդականի, միջնակարգի, նախակրթարանի եւ մանկապարտէզի վերամուտը: Բոլորին պարագային, աշակերտները նախ ունկնդրեցին Լիբանանի, Հայաստանի եւ վարժարանի քայլերգները, ապա ունկնդրեցին տնօրէնուհի Անի Բագրատունիի ողջոյնի խօսքը, սուրբ հաղորդութիւն ստացան ձեռամբ Սարգիս Ա. քհնյ. Սարգիսեանի եւ, վերջապէս , դասարան առ դասարան ստանձնեցին Տիթրոյթի հայութեան կողմէ պրամադրուած գրենական պիտոյքները:
Իր խօսքին մէջ Ա. Բագրատունի շեշտեց, որ դպրոցը առանց աշակերտի քարէ շէնք է միայն` առանց շունչի ու կեանքի: Ան խօսեցաւ անցնող մէկուկէս տարուան կրթական անբնական կեանքին մասին, որ հետեւանքն էր «Քորոնա» համավարակին: Բագրատունի մաղթեց, որ բնականոն ու յաջող տարեշրջան մը ունենան: Ան յատուկ շնորհակալութիւն յայտնեց Տիթրոյթի հայ համայնքին, որուն ազնիւ արարքին շնորհիւ Ազգային Ե. Մանուկեան քոլեճի բոլոր աշակերտներուն ապահովուեցան ամբողջ տարուան գրենական պիտոյքները: Ան նաեւ շեշտեց, որ վարժարանին մէջ որդեգրուած են միջոցառումներ` կանխարգիլելու համար «Քորոնա» ժահրին տարածումը:
Մանկապարտէզի վերամուտը տարբեր բնոյթ ունեցաւ, որովհետեւ փոքրիկ աշակերտներուն հետ դպրոց ժամանած էին նաեւ ծնողները, որոնք իրենց զաւակներուն հետ հաճելի պահեր անցուցին մանկապարտէզի շրջափակէն ներս` խաղալով, պարելով ու երգելով:
Վերամուտին յաջորդող շաբաթը կը զուգադիպէր Թարգմանչաց տօնին: Այս առիթով աշակերտներուն կարդացուեցաւ Լիբանանի հայոց առաջնորդ Շահէ արք. Փանոսեանի պատգամը: Իսկ դասապահերուն հայերէնի եւ հայոց պատմութեան ուսուցիչները աշակերտներուն հետ յիշատակեցին գիրերու գիւտը, ծանօթացան թարգմանիչներուն, անոնց աշխատանքին ու դերակատարութեան` հայ ժողովուրդի պատմութեան ու գոյատեւման պայքարին մէջ:
