Առաջնորդարան Հայոց Լիբանանի

«Մենք Ենք Ապագան»

Ազգային Միացեալ վարժարանի նախակրթարանի աշակերտները ուխտեցին անեղծ սիրով գուրգուրալ իրենց տունը դարձած Ազգային Միացեալ վարժարանին  եւ կերտել հայու նկարագիր` շաղախուած լաւ մարդու օրինակով։

Տարիներ առաջ տեսիլը դարձաւ իրականութիւն, երբ հիմը դրուեցաւ Ազգային Միացեալ վարժարանին` մէկ յարկի տակ համապարփակելու վեց ազգային վարժարաններ, միացնելու  վեցին ուժն ու կորովը, եռանդն ու աշխատանքը, որովհետեւ «Միութիւնը զօրութիւն է»:

Յաջողութեան դոփիւնները արդէն սկսան լսուիլ 2017 սեպտեմբերին, երբ մեծ թիւով հայ աշակերտներու տաք շունչով սկսաւ բաբախել Ազգային Միացեալ վարժարանի սիրտը: Փորձառական այս առաջին տարեշրջանին բոլորը անխտի՛ր` Ազգային վարչութիւն, տնօրէններ, ուսուցչական կազմ, ծնողք եւ աշակերտներ, դէմ դրին մեծ մարտահրաւէրներու, շրջանցեցին հսկայական դժուարութիւններ, դիմագրաւեցին խոչընդոտներ, բայց տարին բոլորեցին յաջողութեամբ եւ ապացուցեցին, թէ հայուն աննկուն կամքը կրնայ գործել հրաշքներ: Եւ այդ հրաշքներուն բարիքները վայելեցինք շաբաթ, 23 յունիսին, երբ նախակրթարանի աշակերտները, ամավերջի հանդէսին, իրենց հրապուրիչ թատրոնով, թովիչ ձայնով եւ սքանչելի պարով ո՛չ միայն գրաւեցին ներկաներուն ուշադրութիւնը, այլ պարզեցին հայու նկարագիրը` շաղախուած լաւ մարդու օրինակով:

Հանդիսութիւնը սկսաւ նախակրթարանի աշակերտական երգչախումբով, որ կատարեց քայլերգները, Կոմիտասի «Հայր մեր»-ը եւ ուրախ երգ մը:

Զ. կարգէն Ատիս Այվազեան կարդաց բացման խօսքը: Ան ողջունեց ներկաները եւ վստահեցուց բոլորը, որ Ազգային Միացեալ վարժարանը դարձաւ իրենց տունը, որուն շեմէն ներս մուտք գործեցին իբրեւ օտարականներ, բայց ահա արդէն դարձած են քոյր-եղբայր  եւ մտերիմ ընկերներ: Ապա շնորհակալութիւն յայտնեց կառոյցով նոր, բայց հայու հին կտակը ժառանգող դպրոցին` Ազգային Միացեալ վարժարանին: Երախտագիտական խօսք ուղղեց բոլոր այն մարդոց, որոնք հաւատացին, որ հայը կ՛ամրապնդուի հայով: Ինչպէս նաեւ յատուկ շնորհակալութիւն յայտնեց Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեանին, Տնօրէն խորհուրդին, ուսուցիչներուն եւ ծնողներուն:

Վարագոյրը բացուեցաւ եւ հանդիսատեսները մեղմ երաժշտութեան հմայքով եւ «հրեշտակներ»-ուն եթերային պարով փոխադրուեցան դրախտ: «Հրեշտակներ»-ը պատմեցին ստեղծագործութեան պատմութիւնը: Ապա, տարբեր արարներով, աշակերտները բացատրեցին, թէ մարդը ինչպէ՛ս կրնայ լաւ մարդ ըլլալ եւ արժանանալ յաւիտենական կեանքին: Հոս շեշտուեցաւ ընտանիքի անհրաժեշտութիւնը, հօր եւ մօր յարատեւ ներկայութիւնը` իրենց զաւակներուն նկարագիրներու կերտման մէջ եւ, փոխադարձաբար, զաւակներուն յարգանքը` իրենց ծնողներուն հանդէպ: Մարդու խիղճը արթուն պահելու հրամայականը իբրեւ ահազանգ հնչեց բեմէն` լուսարձակի տակ առնելով այն անհերքելի իրողութիւնը, որ մահէն աւելի սարսափելին մեռած խիղճով մարդու ապրիլն է: Վահան Թէքէեանի` «Հաշուեյարդար»-ը շեշտեց այն միտքը, որ սէրն է միակ ուղին դէպի Աստուած, դէպի յաւերժական կեանք: Եւ ահա «հրեշտակ» մը հարցուց` «Մարդ ի՞նչ է առանց իր ինքնութեան, առանց իր անցեալի ճանաչման», եւ ինք իսկ հաստատեց, որ մարդ կ՛ըլլայ լաւ մարդ, երբ լաւ գիտէ, թէ ինքը ո՛վ է, թէ ո՛ր ազգին կը պատկանի, թէ ի՛նչ է իր անցեալը: Եղիշէ Չարենցի «Ես իմ անուշ Հայաստանի» եւ Գէորգ Էմինի «Ես հայ եմ» բանաստեղծութիւնները պատասխանեցին «հրեշտակին» պատկանելիութեան հարցումին, որ առաւել եւս արմատաւորուեցաւ Հայաստանի տեսարժան վայրերու նկարներու ցուցադրուած տեսերիզով: «Հրեշտակներ»-ը գիտութեան ու աշխատանքի կարեւորութիւնն ալ շեշտեցին` ըսելով. «Աշխատանքով կը ստեղծուին բոլոր տեսակի բարիքները` հացը, լոյսը եւ մարդու երջանկութիւնը»: Այս արարի տպաւորիչ վերջաւորութեան ասմունքեցին Միսաք Մեծարենցի «Տո՛ւր ինծի, Տէ՛ր, ուրախութիւնն անանձնական» բանաստեղծութիւնը: Բայց մարդ ինչպէ՞ս կրնայ երջանիկ ըլլալ, եթէ արուեստի կախարդական գաւազանը չգինովցնէ զինք: Դարձեալ Միսաք Մեծարենց եւ իր «Կարմիր ծաղիկ մը գարունի» երգը հրապուրեց ներկաները, երբ բեմը դարձաւ երկու «սիրահարներու» ժամադրավայրը: Լեւոն Շանթի «Ես պատրանքը սիրեցի» ասմունքը դրաւ այս արարին վերջակէտը: Հանդէսը աւարտեցաւ միասնական փակման պարով, որուն մասնակցեցան ամբողջ նախակրթարանի աշակերտները: «Միասին» պարի աւարտին անոնք գոչեցին` «Մենք ենք ապագան» խօսքը, որ այդ օրուան հանդիսութեան նշանաբանը դարձած էր, եւ որով զարդարուած էր նաեւ բեմը:

 

Գեղարուեստական յայտագիրէն ետք, Լիբանանի հայոց թեմի բարեջան առաջնորդ Գերշ. Տ. Շահէ Եպս. Փանոսեան պարգեւատրեց տարրականի եւ նախակրթարանի պատուոյ ցանկի առաջին, երկրորդ եւ երրորդ դիրքերը գրաւողները:

Եւ վերջապէս, Սրբազան Հայրը շնորհաւորեց աշակերտներն ու ուսուցիչները հանդէսին յաջողութեան համար: Ան նաեւ յայտնեց իր գոհունակութիւնը այս տարեշրջանի աւարտին ձեռք բերուած արդիւնքներուն համար: Ապա խրատեց ծնողները, որ իրենց զաւակներուն յաջողութեան բանալին համագործակցութիւնն է հայկական վարժարաններէն ներս գործող անձնանուէր կրթական մշակներուն հետ: